ARKA KAPAK
"Yanmış kibrit çöplerini âdeti olduğu gibi mumların altına koyup üzerlerine erimiş mum döktü.
Sanki yanan kibrit çöpleri bizdik, mum dipleri de mezarımız... Kibrit çöpü mezarlığı, bizim gibi kırık ve kaybedenler için ne güzel bir benzetmeydi... Yana yana yaşa, yanarak öl ve öldükten sonra da yanmaya devam et. Yanmak tüm varoluşunu tanımlıyormuş gibi..."
Geçmişindeki acıların küllerinden doğmuş, zeki bir dolandırıcı...
Arı kovanına giren kelebek.
Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen, hayata küskün bir kız...
Sudan korkan balık.
Tanrı'nın birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi.
Peki ya, bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak?
(Tanıtım Bülteninden)
YORUM
Biz şanssız çocuklarız.
Biz Tanrıya inanmayan değil , Tanrı' ya sahip olamayanlarız .
Selamlar 🙌 Sanırım yorum yaparken en zorlanacağım, düşüncelerimi aktarmakta sıkıntı çekeceğim Ölüme Fısıldayan Adam' ı size aktarırken .
Öyle bir içine kattı ki beni , okurken bazen yamuk saçlı Yosun ,bazen Özgür , bazen de Pınar oldum. Okurken karakterler içimize öyle işledi ki ne olduğumuz, kimi sevdiğimiz , kimden nefret ettiğimiz önemsiz.
Ölüme Fısıldayan Adam'a , kitap olarak , bir bütün olarak baktığımızda mantık hatalarıyla , gerçek dışı bize göre azcik Ütopik olmasıyla tamamen kusurlu bir kitap .
Ya ben şimdi ne yapayım ,ne diyeyim , nasil yorumlayayım , ne vereyim puan olarak diye gece boyunca düşündüm durdum.Kafamı toparlayamadım bir türlü.
Sabah kalkıp kitabın son kısımlarını tekrardan okuyunca , mantıklı yorumlamayı bosverdim. Yazarken tamamen duygularım ele geçirdi beni.
Ölüme Fısıldayan Adam 'ı bize sevdiren kusurları , inanın bana eğer tamamen yanlıştan arınmış bir kitap olsaydı bu kadar yaralamaz , bu kadar acıtmazdı.
Okumaya alışmışız sanırım pespembe romanları, zaten gerçek dünyadan kaçma sebebimiz kitaplar. Okuduğumuz romanın bizi gerçek dışı hayata bir şekilde kaçırmasına sığınmışız.
Ölüme Fısıldayan Adam 'ı okuyunca " Dan ! " diye gerçeklerle yüzleşiyoruz.
Bu kitapta esas kız esas oğlan tarafından kurtarılamıyor, evli mutlu çocuklu , pembe panjurlu evlerinde yasamiyorlar.
Tamamen gerçek... Azcık uçuk bize aktardıkları itibari ile tamamen gerçek.
Kusurlarla dolu dünyada kusurlu bir sevgi...
Can yakıyor, yürek dağlıyor, sizi hıçkırıklara boğuyor .
Çok özel bir sevgi... İki berbat insanın kendilerinde cenneti bulmaya çalışmasının hikayesi...
Garip , komik , sakar Yosun 'un her şeye rağmen yaşama tutunmasının hikayesi...
Eksik , paramparça bıraktı beni ya. Her cümlesine , her kelimesine hatta kitaota geçen her harfe hayran kaldım.
Her cümlesinde binbir anlam gizli , derin bir kitap . Bazen bir cümleyi anlamak için dakikalarca tekrar tekrar okumak gerekti. Keza sonunu da öyle ... Ucu açık , umut vadeden , insanın ağzında acı bir tat bırakmasına rağmen birazcik da olsa tatlılık vadeden bir son.
Devam kitabını açıkçası okumak istemiyorum ama eger dayanılmaz bir merak sararsa beni , Özgür gibi , Yazar gibi ben tam bir ÖFA okuyucusu olarak " Yalan söyledim " deyip aklarım kendimi 😂
Sanırım kitabın kendisi gibi kusurlarla dolu , azicik uçuk bir yorum oldu.Umarım ne anlatmak istedigimi sizlere aktarabilmisimdir.
Ölüme Fısıldayan Adam ; biraz gerçek , biraz yalan ,azcik da Ütopik melankolik bir aşk hikayesi .
Aynı zamanda iki berbat insanın kendi doğrularını bulma hikayesi..
Kesinlikle öneririm , mutlaka okuyun.
