ARKA KAPAK
Sen ve Ben
Dünyaya Karşı Biz
Bonnie Rae Shelby, milyonların sevgilisi bir süperstardı. Akıl almayacak kadar zengin, melekler kadar güzeldi. Ve yüzündeki mutluluk maskesinden sıkılan Bonnie’nin tek istediği ölmekti.
Finn Clyde ise hiç kimseydi. Paramparça ruhunu, dehası ve alaycılığıyla saklamaya çalışsa da bu hayatta elinde sadece onu karanlık geleceğine bir adım daha yaklaştıracak umutsuz bir yolculuk vardı.
Bir anlık şefkatle hayatlarını baştan yaratacak bu ikiliyi önemli bir seçim bekliyordu: Arkanı dönüp kendini kurtar ya da sahip olduğun her şeyi riske at. Geçmişini ardında bırakamayan adam ve geleceğiyle yüzleşemeyen kadın için geri sayım daha onlar tanışmadan başlamıştı.
Adaşlarının kaderini yaşamaktan kaçabilirler miydi yoksa tarih tekerrürden mi ibaretti?
YORUM
"Biz Bonnie ve Clyde'ız! Aranan ve aranmayan. Kafese kapatılan ve köşeye sıkıştırılan. Biz kaybolduk ve yalnızız. Biz büyük, karman çorman olmuş bir karmaşayız. Biz kaba tahmin gibiyiz. Başka hiçbir yeri, hiç kimsesi olmayan iki insanız ve birdenbire bu bana yeterli geldi! Sana yeterli gelmediği için üzgünüm."
Sonsuz +Bir; yıllardır beklediğim, Amy Harmon açlığımı dindirecek gözüyle baktığım benim için en beklenilen kitaplardan biriydi. Ama bu hevesle bekleme olayını, kitabı bitirdikten sonra yapmama kararı aldım çünkü hepimizin bildiği gibi beklenti ne kadar artarsa sonuç o kadar düşük oluyor.
Amy Harmon, klişeleşmiş kurguları bile sıradışılığa taşıyan bir kaleme sahip. Meh dediğimiz olayları bile kalemi ve karakterleri ile yumuşatabiliyor, kurguyu zarifleştirip okuyucuyu kendine hayran bırakabiliyor. Sonsuz +Bir'de de bu böyleydi. Kaçak bir süperstar, hapisten yeni çıkmış matematik dehası bir erkek karakter ile bir yolculuk hikâyesi yazmak tam Amy Harmon'luk bir olay işte. Televizyon da izlesek tam Disney Channel da yayınlanmalık dizi, gerçek hayatta olsa ilginç bir magazin olayı bu kurgu. Eh sen bu kadar sevdin olayı, okurken de eğlenmişsin bakıyoruz diyebilirsiniz. Eğlendim, hüzünlendim bir de üstüne. Ama kitabı kapatıp kenara koyduğumda dopdolu bir eksiklik ile mücadele ettim.
Bir şey eksikti.
Karakterlerden birine ısınamamıştım. Çoğu yerde kurguyla olan bağımı koparmıştım. Bu Amy Harmon değildi, olamazdı. Böyle hissettirmemeliydi. Üstüne düşünüp, bunları sizlere aktarmaya karar verdiğimde abarttığıma karar verdim. Yazarın diğer kitaplarını sevmiştim, aynı beklentiyle başlayınca tabi ki eksiklik hissedecektim. Sonuçta her kitabı aynı düzeyde sevecek, etkilenecek halim yoktu.
Sonuç olarak, Sonsuz +Bir de karakterlerin karar verme süreçlerini, kurgunun tek düze gidişatını sevemedim. Bir yerden sonra kitaptan kopmama sebep oldu bu olay. Ama yazarın bu kurguyu ele alış biçimine her zamanki gibi hayran kaldım. Yazarı seviyorum ne diyebilirim ki. Eğer sizler de benim gibi yazara aşırı hayran olanlardansanız bana göre kitabı tamamen yazar dışı ele alın.
Umarım o zaman hayran kalırsınız. Sevgiler 🌸
